ห้าซัพพลายเชนท้าทายที่แบรนด์เสื้อผ้าต้องเผชิญ

เพียงสี่เดือนนับตั้งแต่ปี 2562 แต่ผู้ค้าปลีกทั่วโลกได้ปิดร้านค้าเกือบ 5500 แห่ง แบรนด์และผู้ค้าปลีกจำนวนมากที่มีปัญหากำลังพยายามเข้าใจโอกาสใหม่ ๆ ที่เกิดจากอินเทอร์เน็ตในยุคดิจิตอล

หนึ่งในโอกาสเหล่านี้ตรงกับผู้บริโภค โหมด DTC หมายความว่าแบรนด์ไม่ได้ร่วมมือกับ Middleman และดำเนินการอย่างอิสระให้เสร็จสิ้นกระบวนการทางการตลาดการขายและการจัดส่ง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาแบรนด์ Dollar Share Club, Everlane ฯลฯ ได้นำโหมดนี้มาใช้โหมดนี้ การสอบเยาะเย้ยครั้งแรกไม่ จำกัด เฉพาะภาคสินค้าอุปโภคบริโภค แต่เริ่มย้ายไปยังอุตสาหกรรมอื่น ๆ จากสื่อไปจนถึงการดูแลสุขภาพเราสามารถเห็นรูปร่างของการเริ่มต้นที่ใช้โมเดลนี้

ในขณะเดียวกันแบรนด์และผู้ค้าปลีกหลักจำนวนมากได้เริ่มปรับโฟกัสเชิงกลยุทธ์และเพิ่มสัดส่วนทางธุรกิจของ DTC Nike ยักษ์กีฬาเป็นหนึ่งในนั้น “ กลยุทธ์ผู้บริโภคโดยตรงนอกชายฝั่งทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมและเราจะลงทุนในพื้นที่สำคัญเพื่อผลักดันการเปลี่ยนแปลงทางดิจิตอลของ Nike” CFO Andy Campion of Nike Group กล่าวในเดือนมีนาคมประกาศสามไตรมาสแรกของปีงบประมาณ กลยุทธ์รวมถึง: มุ่งเน้นไปที่การขายออนไลน์การเพิ่มประสิทธิภาพห่วงโซ่อุปทานเร่งความเร็วของผลิตภัณฑ์ใหม่บนชั้นวาง ฯลฯ

สำหรับผู้ค้าปลีกของแบรนด์ที่สำคัญโดยใช้โหมด DTC พวกเขาสามารถลดจำนวนโหนดในห่วงโซ่อุปทานและทำให้ห่วงโซ่อุปทานง่ายขึ้น ในเวลาเดียวกันเนื่องจากไม่มีคนกลางพื้นที่กำไรก็สูงขึ้นเช่นกัน แต่โหมด DTC ยังนำความท้าทายต่าง ๆ และต่อไปนี้เป็นห้าคะแนนที่จะสังเกต:

1) การปฏิรูปที่ครอบคลุมของห่วงโซ่อุปทานที่มีอยู่

หาก บริษัท ต่างๆกำลังลองใช้กลยุทธ์ DTC ในขนาดเล็กพวกเขาไม่จำเป็นต้องขยายเครือข่ายซัพพลายเชนของพวกเขา แต่ถ้ากลยุทธ์ได้รับผลลัพธ์ที่ชัดเจนและสัดส่วนของช่องทาง DTC ต่อธุรกิจกำลังเพิ่มขึ้นก็จำเป็นที่จะต้องขยายระดับซัพพลายเชนที่เกี่ยวข้องกับ DTC ซึ่งหมายความว่าเครือข่ายซัพพลายเชนทั้งหมดจะต้องได้รับการออกแบบใหม่รวมถึงการออกแบบคลังสินค้าระดับของระบบอัตโนมัติโหนดการกระจายและปัจจัยอื่น ๆ

2) การเปลี่ยนแปลงระดับการขนส่ง

ในโหมดค้าปลีกแบบดั้งเดิมผู้ค้าปลีกรายใหญ่ส่งสินค้าในขนาดใหญ่ แต่ในโหมด DTC ปริมาณสินค้าที่จัดส่งต่อการจัดส่งน้อยกว่ามาก ดังนั้นห่วงโซ่อุปทานจะต้องทำการปรับที่สอดคล้องกัน สำหรับการเริ่มต้นเนื่องจากธุรกิจของพวกเขามีขนาดเล็กและซัพพลายเชนขึ้นอยู่กับโหมด DTC ตั้งแต่ต้นนี้มักจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่สำหรับผู้ค้าปลีกรายใหญ่ที่ต้องการเปลี่ยนห่วงโซ่อุปทานของพวกเขาได้รับการออกแบบรอบแนวคิดและความต้องการของการขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจะต้องทำการปรับขนาดใหญ่และครอบคลุมเพื่อปรับให้เข้ากับโหมดขนส่งสินค้าความถี่สูงขนาดเล็กนี้

3) วิวัฒนาการของรูปแบบธุรกิจ

ผู้ค้าปลีกและผู้ผลิตรายใหญ่หลายรายจะลงทุนเงินจำนวนมากในการสร้างเครือข่ายซัพพลายเชนใหม่และเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับระบบอัตโนมัติ แต่พวกเขาไม่ค่อยลงทุนในการทำนายการเปลี่ยนแปลงความต้องการภายนอก (รวมถึงประเภทผลิตภัณฑ์ที่ต้องการช่องทางการช็อปปิ้ง ฯลฯ ) ทุนและเวลาที่จำเป็นในการออกแบบและการก่อสร้างห่วงโซ่อุปทานมีขนาดใหญ่มากดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะเปลี่ยนแปลงตามการเปลี่ยนแปลงของตลาด ดังนั้นหากแบรนด์ต้องการที่จะแข่งขันในอีกห้า, 10 หรือ 20 ปีข้างหน้าโมเดลซัพพลายเชนของพวกเขาจะต้องมีความยืดหยุ่นมากขึ้นและสามารถปรับได้ตลอดเวลา

4) การเพิ่มความสำคัญของความแม่นยำด้านโลจิสติกส์

ภายใต้โหมด DTC บริษัท จำเป็นต้องปรับคลังสินค้าในสถานที่ต่าง ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของการขนส่งสินค้าขนาดเล็กมากกว่าการขนส่งสินค้าขนาดใหญ่แบบดั้งเดิม เมื่อผู้ค้าปลีกจำเป็นต้องขนส่งสินค้าจำนวนเล็กน้อยไปยังสถานที่เฉพาะแทนที่จะเป็นศูนย์โลจิสติกส์ขนาดใหญ่ความแม่นยำมีความสำคัญอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่นในโหมดซัพพลายเชนแบบดั้งเดิมปริมาณสินค้าที่ส่งไปยัง Wal Mart มักจะคำนวณในหน่วยระวางแรงดังนั้นหากมีรายการที่ขาดหายไปบางอย่างผลกระทบต่อผู้บริโภคเกือบจะเล็กน้อย แต่ในโหมด DTC แม้แต่การขาดสินค้าก็จะทำให้เกิดผลข้างเคียงที่รุนแรงเนื่องจากการมีปฏิสัมพันธ์โดยตรงกับผู้บริโภค

ดังนั้นวิธีการส่งสินค้าจำนวนเล็กน้อยไปยังปลายทางอย่างถูกต้องหลีกเลี่ยงการสูญเสียหรือความล่าช้าใด ๆ กลายเป็นปัญหาที่ต้องแก้ไข ผู้ค้าปลีกจะต้องปรับทุกประการโดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบที่ใช้ในการติดตามบรรจุภัณฑ์การขนส่งและการมาถึงของสินค้าจะต้องมีรายละเอียดและแม่นยำมากขึ้น

5) สภาพแวดล้อมของตลาดที่เปลี่ยนแปลง

หากไม่มีพ่อค้าคนกลางความรับผิดชอบในการปรับตัวตามการเปลี่ยนแปลงของตลาดและแนวโน้มตกอยู่กับแบรนด์ ในยุคอินเทอร์เน็ตแม้แต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็อาจส่งผลกระทบอย่างมากต่อตลาด: ข้อความที่ปล่อยออกมาโดยผู้นำความคิดเห็นบนโซเชียลมีเดียอาจทำให้เกิดการช็อปปิ้ง ดังนั้นในกรณีนี้แรงจูงใจในการช็อปปิ้งของผู้บริโภคนั้นเข้าใจยากกว่าและผู้ค้าปลีกจะต้องพร้อมตลอดเวลา

ในยุคนี้ซัพพลายเชนไม่ได้เพิ่งถ่ายโอนผลิตภัณฑ์จาก A ถึง B อีกต่อไปพวกเขาได้กลายเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค ดังนั้นเช่นผลิตภัณฑ์พวกเขาจำเป็นต้องคิดค้นนวัตกรรมอย่างต่อเนื่อง